1406 Bekkjarvic – Sagvåg

Zonnig en geen wind, dat wordt weer moteren tussen de diverse eilanden door. We doen vandaag maar 25 mijl en zijn al om 1 uur in Sagvåg. De toegang tot de haven is verwarrend. We belanden eerst in een verkeerde arm van de haven. Omdat we een foto van de haven hebben in ons boek zien we dat het helemaal niet klopt. Op een plek belanden met allemaal van die leuke boeipalen op onderwater rotsen is helemaal niet leuk! Voorzichtig omdraaien en goed de plotter en het kaartje bestuderen. Ik ontdek waar we verkeerd afgeslagen zijn en langzaam moteren we terug en slaan de goede arm in. We volgen keurig de rode en groene boei aanwijzers. In combinatie met de plotter komen we op een plek waar groene en rode boeien staan maar de “verkeerde” kant op wijzen en eigenlijk ook aan de verkeerde kant staan. Wat nu? Op de plotter kan ik zien waar het diepe water zich zou moeten bevinden. We besluiten de boeien niet te volgen en langzaam op aanwijzing van de plotter verder te varen. Het blijft 4,5 meter. Pff, we zijn er voorbij. Raar hoor, dit is de eerste keer in Noorwegen dat de boeien verwarring oproepen.
Sagvåg is veel kleiner dan op de kaart leek. Er staan veel alleenstaande huizen tegen een berghelling gebouwd. Een meneer in een werkbusje maakt met ons een praatje en verteld ons dat er een goede chinees is. Daar hebben we wel oren naar maar niet vandaag want ik heb kipfilet die op moet. Behalve een supermarkt blijkt er helemaal niets te zijn, ook geen internet. Er valt behalve een oude man die in zeer gebrekkig Engels een praatje maakt niets te beleven. Hier blijven we niet enkele dagen liggen, je zou van verveling doodgaan.
De havenbeheerster denk daar anders over. Ze heeft over de hele wereld gereisd en telkens de conclusie getrokken dat het in Noorwegen het mooiste is. Wij denken dan, ja als je van bergen en vissen houdt. Wij zijn toch meer stadsmensen dan we denken.
Laat in de avond is het volkomen windstil en daardoor kan ik prachtige foto’s maken met volledige weerspiegeling.