2205 Oslo – trein Kristiansand

Half 9 op, douchen en ontbijten. Prima zeer uitgebreid ontbijt, voor elk wat wils. Na het ontbijt brengen we de zware spullen naar een locker op het station en kijken of we kunnen vinden waar de trein vandaan vertrekt. Alles onder controle.
Eerst naar de Domkerk. We komen de kerk binnen, een half uur voordat de mis zal worden gehouden. Het koor is aan het inzingen. In de kerk hangt een erg goede sfeer. Gerrit krijgt er de goede nekkriebels van. In de liederen bundel zoek ik mijn lievelingslied, “Dank U” op. Ik kan inderdaad de Noorse variant vinden maar Gerrit zegt dat alleen de tekst erop lijkt en niet de melodie. Ik kan te weinig noten lezen om dat te herkennen. In de kerk gaat mijn telefoon dus ren ik met mijn rugzak naar buiten. Het blijkt de thuiszorg te zijn. Mijn vader is met een dubbele longontsteking met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Ze hebben inmiddels Danique al gewaarschuwd en die neemt gelukkig alles op zich.
Na de Domkerk lopen we naar het Nationaal Museum. In de rij voor een kaartje voor een locker. Een medewerker zegt ons een tweede rij te maken maar de man die daar staat doet helemaal niets en gaat ook helemaal niemand helpen. De mensen in de rij waar we eerst in stonden worden wel geholpen. Als de mensen aan de beurt zijn die eerst achter ons stonden grijp ik in. We zijn (Ik ben) nu eenmaal onbeschofte Nederlanders. We ontvangen een kaartje voor een locker en onze pasjes worden gescand. Bij de lockers staan wel gebruiksaanwijzingen maar als we doen zoals geschreven staat gaat het kastje toch niet op slot. De medewerker die ons eerst in de verkeerde rij heeft gezet komt naar de lockers lopen met een hand vol pasjes. Het blijkt dat sommige pasjes niet werken en wij hebben zo’n verkeerd pasje. Uiteindelijk zitten de spullen in de locker en kunnen we het museum in. Het is maar een klein museum maar heeft wel heel goede werken hangen en de manier waarop ze uitgestald zijn doet de schilderijen eer aan. Dat hebben we in Sint Petersburg wel anders gezien.
Op naar het Koninklijk paleis. Je kunt het niet bezoeken maar je kunt er wel omheen lopen. Op de oprijlaan zijn ze de wegversperringen aan het opzetten voor de World Peace Conference die hier de komende week zal worden gehouden. De oprijlaan is omgeven met bloeiende paarse seringen en lucht is daar helemaal mee doordrongen, heerlijk! Het paleis is niet erg bijzonder en voor het wisselen van de wacht moeten we een poos wachten, dan maar niet, we hebben nog meer op ons lijstje staan voordat de OV pas afloopt om 14.05 uur.
Met de metro rijden we naar het Figelandpark. De dames in de trein hadden ons verteld dat daar veel beelden staan van blote mensen. Dat blijkt inderdaad te kloppen, alle beelden zijn voorstellingen van naakte mensen. Tussen naakt en naakt kan een heel groot verschil zitten. Er staan honderden beelden maar er is geen enkel beeld dat ook maar enige erotische uitstraling heeft. Elk beeld is gemaakt om een emotie uit te beelden en dat is geen enkele keer gericht op seks. We vergelijken het beeldenpark weer met de Peterhof. De beelden waren daar allemaal goudkleurig, hier zijn de beelden van ongepoetst brons of misschien koper. De Peterhof was ontworpen om te imponeren. Deze beeldentuin is meer gemaakt om te amuseren. Gewone mensen in al hun eenvoud uitgebeeld, prachtig. Doordat de beelden tegen een heuvel staan krijg je toch een heel andere indruk dan als ze zoals in Nederland op een plat veld zouden staan. Het is alleen jammer dat ze de zichtlijn van Domkerk, paleis en beeldenheuvel niet op elkaar hebben kunnen afstemmen.
We zijn een beetje verzadigd en onze 24 uurs pas is verlopen en het regent inmiddels behoorlijk door. We besluiten terug te gaan naar het centrum en daar een lekkere koffie tent op te zoeken en na nog een laatste wandeling door de stad naar het station te gaan om daar rustig te lezen of te puzzelen en iets te eten te scoren. Na even zoeken naar het briefje met de code van de locker opent de locker gelukkig zonder problemen. We belanden bij een pizzeria en daar eten we een ongezonde pizza met een biertje erbij.
In de trein zitten we deze keer naast elkaar in plaats van tegenover elkaar. Op de heenweg hebben we goed de omgeving kunnen zien. Doordat het nu regent is het uitzicht nihil. We doden de tijd met lezen en puzzelen. De terugweg duurt 20 minuten langer dan de heenweg omdat deze trein telkens moet wachten om de trein van de andere kant te laten passeren. In de tunnels door de bergen is het natuurlijk maar een enkel spoor. Vijf uur is toch wel heel erg lang om in een trein te zitten. Om kwart over 11 zijn we weer in Kristiansand We zijn blij dat we gegaan zijn maar toch wel erg moe. We voelen onze voeten, benen en heupen. Thuis toch maar weer meer bewegen. Ik wil als ik 70 ben toch ook nog dit soort dingen kunnen doen.