3105 Egersund - Tananger

Heerlijk weer!. We zijn blij dat we een dagje gewacht hebben. Als een inham het land in gaat heet het een fjord. Als een inham op een plek naar binnengaat en er op een andere plek weer uitgaat dan heet het een sund. We zijn de sund aan de zuidzijde ingevaren en kunnen nu langs de noord-west kant weer naar zee. Deze kant van de sund is mooier dan de zuid ingang. We moeten onder een hoge brug door. Bij de brug zien we 3 borden met een getal rond de 20. Wat is nu de hoogte van de brug? Wie het weet mag het zeggen. Als we verder varen zien we dat de rode vaarwater markeringen, een soort palen, genummerd zijn. Hé, die rode paal bij de brug was dus boei 20, de brug was 22 meter hoog en nummer 21 was het nummer van de groene markering. Je moet het maar weten.
Helaas draait de wind met ons mee naar het noorden. Dat wordt weer een motor dagje. Maakt niet uit, we vorderen gelukkig weer. Op de open zee maak ik een navigatie foutje en stuur Gerrit veel te ver de zee op om langs een boei te varen. Als ik daarna goed op de kaart kijk zie ik wat er bedoeld was. Dichtbij het land zou een markering moeten staan op een rotspunt. Ik had naar die markering willen varen maar stuurde Gerrit naar een kardinaal die veel verder op zee lag. Beetje dom, dat komt ervan als je middenin het eindspel van een prachtige boekenserie zit en eigenlijk alleen maar verder wil lezen. Ach, het was alleen maar een klein beetje om.
Een groot deel van de dag zit ik met short en t-shirt aan lekker te lezen. Gerrit stuurt en geniet van de mooie kustlijn. Als we goed en wel liggen krijgen we een klein buitje over ons heen. Dat vinden we altijd een gelukkie, de hele dag mooi weer en als je vastligt dan komt het buitje. Tananger lijkt ons een goede haven om onze boot over 4 weken een weekje te laten liggen. Volgens de havenmeester is dat heel goed mogelijk. Het is niet groot dus we moeten wel zorgen dat we vroeg genoeg in de haven zijn om eventueel naar een beter plekje te verhuizen als andere schepen weer uitvaren.
Om 10 uur begint het te plenzen en dat houdt eigenlijk de hele nacht niet op. We horen de bilge pomp ’s nacht weer enkele keren pompen. Het lijkt nu toch wel bewezen dat we ergens een lekje hebben waar het regenwater naar binnen kan lopen. Als het ook zou lekken als we water overkrijgen dan zou het water zout en niet zoet zijn. Het enige lek dat ik zou kunnen bedenken is de gebroken luidspreker van de marifoon. Met dukttape maak ik een mooi afdakje, kijken of het helpt.